Έπεσε το Cloudflare.
Χέστο το Cloudflare — το ChatGPT πες μου! Ζει; Αναπνέει; Θα ξαναμιλήσει; Θα ξαναγίνει το παιδί που ξέραμε;
Κάπως έτσι ένιωσαν πολλοί άνθρωποι ανά τον κόσμο πριν λίγες ώρες. Και όταν λέω “πολλοί”, δεν εννοώ “μερικοί χιλιάδες”.
Εννοώ πολλοοοοοοοοοοί. Σαν τα likes της Κιμ Καρντάσιαν σε κακή μέρα.
Όλα διορθώνονται.
Το ChatGPT να σώσουμε.
Όχι, Δεν Έκλαψαν οι Τεμπέληδες. Άλλοι Έκλαψαν Πρώτοι.
Και δεν μιλάω για εμάς που βαριόμαστε να βρούμε την τετραγωνική ρίζα του 340 δια την υποτείνουσα ισοπλεύρου τριγώνου
(δεν έχω ιδέα τι σημαίνει αυτό, κανείς δεν έχει).
Θέλω να πω ότι δεν μιλάω για όσους ρωτάμε το ChatGPT για ανούσια μικροπράγματα ή πειραματιζόμαστε με τις ικανότητές του ή θέλουμε να μάθουμε με τι χρώμα πουκάμισο ταιριάζει το καφέ παντελόνι σύμφωνα με τις τάσεις του παγκόσμιου μοδιακού χρηματιστηρίου.
Μιλάω για τους επαγγελματίες που το έχουν κάνει μέρος του DNA τους.
Τους μαθητές που το βλέπουν ως εξωσχολικό “θείο” που ξέρει τα πάντα.
Και όλους εμάς που ξεχάσαμε πώς κάνουμε πράγματα που ξέραμε να κάνουμε παλιά αλλά πλέον τα κάνει αυτό για μας πιο γρήγορα και με λιγότερη γκρίνια.
Το Τρέιλερ της Αποκάλυψης
Έπεσε το ChatGPT και ξαφνικά ζήσαμε τρέιλερ από την ταινία:
«Αν μια μέρα σε χάσω θα πάψω να υπάρχω, θα πάψω να ζω»
(Μόνο που εδώ δεν είναι ανάλαφρο τραγουδάκι. Είναι ψυχολογικό θρίλερ τύπου Χίτσκοκ με λίγο από Black Mirror.)
Ξαφνικά φαντάστηκε ο κόσμος το μέλλον:
Ένα μαύρο, σκοτεινό timeline όπου το ChatGPT σταματά μόνιμα.
Και εκεί, γυμνοί μπροστά στην αλήθεια, συνειδητοποιούμε κάτι τρομερό:
Πρέπει να (ξανα)κάνουμε πράγματα μόνοι μας.
4. Η Ανθρωπότητα, Τότε και Τώρα
Κάποτε οι άνθρωποι φοβούνταν ότι θα βρεθούν σε δάσος χωρίς προμήθειες.
Ότι η φύση μπορεί να τους τιμωρήσει, ότι θα χρειαστεί να ανάψουν φωτιά χωρίς αναπτήρα.
Αγωνιούσαν για τη βιολογική επιβίωση.
Σήμερα;
Ο μεγαλύτερος φόβος μας:
«Πώς θα γράψω email χωρίς τεχνητή νοημοσύνη;»
Πλέον δεν μας τρομάζει να χαθούμε στη ζούγκλα.
Μας τρομάζει να χαθούμε στον Chrome.
Το Τίμημα της Άνεσης
Και ξαφνικά καταλαβαίνεις:
Έπεσε το ChatGPT και συνειδητοιήσαμε πως είχαμε αδρανοποιήσει την ικανότητα να έχουμε άποψη, γνώμη, κρίση, φαντασία, δεξιότητες…
Όλα αυτά που ανταλλάξαμε με το δικαίωμα να του δίνουμε εντολή:
«Φτιάξε μου ένα email σαν να το έγραψε ο Ναπολέωντας αλλά πιο corporate.»
Και έτσι αποκαλύπτεται η αλήθεια:
Η τεχνητή νοημοσύνη μας έδωσε ευκολία —
αλλά πήρε πίσω κάτι πιο πολύτιμο: την ικανότητα να κάνουμε τον παραμικρό μόνοι μας.
ο Παπά – Ράτσης
The post Όταν έπεσε το ChatGPD και μαζί οι μάσκες, οι αυλαίες και η ψευδαίσθηση ότι (ακόμα) μπορούμε μόνοι μας… appeared first on SciNews.eu.
