Εποικοδομητική χαρακτήρισε ο Υπουργός Υγείας κ. Μιχάλης Δαμιανός τη συζήτηση που πραγματοποιήθηκε στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Ίσων Ευκαιριών μεταξύ Ανδρών και Γυναικών για το θέμα της Ευθανασίας.
Όπως ανέφερε σε δήλωσή του μετά το πέρας της συνεδρίας, το θέμα της ευθανασίας αποτελεί ένα ζήτημα, το οποίο μπορεί να συζητηθεί σε μεταγενέστερο στάδιο. «Ως κυβέρνηση, επαναλαμβάνουμε τη θέση μας, η οποία έχει διαμορφωθεί μέσα από διαβούλευση με τους κοινωνικούς εταίρους, όπως ο Παγκύπριος Ιατρικός Σύλλογος, η Ομοσπονδία Συνδέσμων Ασθενών Κύπρου (ΟΣΑΚ) και η Εθνική Επιτροπή Βιοηθικής Κύπρου», τόνισε ο κ. Δαμιανός.
Ο Υπουργός εξήγησε ότι, με την ψήφιση του Νόμου για την Κοινοτική Νοσηλευτική και την πρόσφατη κατάθεση του νομοσχεδίου για τα Κέντρα Αποκατάστασης και Ανακουφιστικής Φροντίδας, «όταν θα λειτουργήσουν αποτελεσματικά οι κατάλληλες δομές, θα μπορεί να προχωρήσει και η συζήτηση για την ευθανασία».
Παράλληλα, ο κ. Δαμιανός τόνισε ότι η άμεση προτεραιότητα είναι η πλήρης ανάπτυξη και λειτουργία των δομών ανακουφιστικής φροντίδας, ώστε να διασφαλιστεί ότι οι συμπολίτες μας θα λαμβάνουν την κατάλληλη φροντίδα και υποστήριξη κατά το τελικό στάδιο της ζωής τους.
Σε ερώτηση σχετικά με την πιθανότητα καθυστέρησης στην υλοποίηση αυτών των δομών, ο Υπουργός υπενθύμισε ότι τους τελευταίους 18 μήνες κατέθεσε στη Βουλή γύρω στις 15 νομοθεσίες με στόχο την αναβάθμιση του συστήματος υγείας, συμπεριλαμβανομένης και της νομοθεσίας που αφορά στο θέμα της ανακουφιστικής φροντίδας. Στη συνέχεια, διευκρίνισε ότι η ευθύνη για την καθυστέρηση κατάθεσης νομοθετημάτων προηγούμενων ετών δεν ανήκει στην παρούσα κυβέρνηση. Το κρίσιμο, είπε, είναι ότι «αυτήν τη στιγμή το νομοσχέδιο για την ανακουφιστική φροντίδα έχει ήδη κατατεθεί, έχει προηγουμένως υποβληθεί σε εκτεταμένες διαβουλεύσεις με τους κοινωνικούς εταίρους, ιδιαίτερα με τους ίδιους τους ασθενείς, και υπάρχει αισιοδοξία για την άμεση ψήφισή του».
Καταληκτικά, ο κ. Δαμιανός σημείωσε ότι προέχει η διασφάλιση της αποτελεσματικής λειτουργίας των δομών, να παρέχουμε στους συνανθρώπους μας αυτές τις δομές –όχι απαραίτητα σε νοσηλευτήρια, αλλά και κατ’ οίκον– και μετά μπορεί να ανοίξει η συζήτηση.